Скачати "De vliegende kettingzaag | Northrop XP-79 vliegende vleugeljager en supersnelle raketaangedreven"

De Northrop XP-79, USAAF projectnummer MX-365, was een ambitieus ontwerp voor een gevechtsvliegtuig met vliegende vleugels, ontworpen door Northrop. Het had verschillende opvallende ontwerpkenmerken; onder deze zou de piloot het vliegtuig bedienen vanuit een liggende positie, waardoor de piloot veel grotere g-krachten in opwaartse en neerwaartse richting kan weerstaan ten opzichte van het vliegtuig - en gelaste magnesium monocoque structuur in plaats van geklonken aluminium. In 1942 ontwierp John K. (Jack) Northrop de XP-79 als een supersnel raketaangedreven gevechtsvliegtuig met vliegende vleugels. In januari 1943 werd een contract voor twee prototypes (s/n 43-52437 & 43-52438) met de aanduiding XP-79 uitgegeven door de United States Army Air Forces (USAAF). Oorspronkelijk was het de bedoeling om een XCALR-2000A-1 "rotojet" -raketmotor van Aerojet met een stuwkracht van 2.000 lbf (8.900 N) te gebruiken die mono-ethylanilinebrandstof en rood rokend salpeterzuur (RFNA) -oxidatiemiddel gebruikte. De configuratie van de raketmotor met gekantelde raketten om de turbopompen aan te drijven was echter onbevredigend en het vliegtuig werd vervolgens uitgerust met twee Westinghouse 19B-turbojets en opnieuw aangewezen als XP-79B. Na het uitvallen van de raketmotor stopte de verdere ontwikkeling van de eerste twee prototypes. Om de piloot te beschermen als het vliegtuig tijdens een gevecht beschadigd raakte, werd de XP-79 gebouwd met behulp van een gelaste monocoque structuur van magnesiumlegering met een huiddikte van 0,125 inch (3,2 mm) aan de achterrand en een dikte van 0,75 inch (19 mm) aan de voorkant. kant. De piloot bestuurde de XP-79 via een helmstok en roeren eronder; inlaten die aan de vleugeltips waren gemonteerd, zorgden voor lucht voor de ongebruikelijke met balg versterkte gedeelde rolroeren. Om het radicale ontwerp te testen, kreeg Northrop een contract om drie zweefdemonstrators te bouwen, naar ontwerpen van de Engineering Division van de USAAF Materiel Division. Gezien de Northrop-aanduiding NS-12 kregen de drie zweefvliegtuigen ook projectnummers van de USAAF. Verwarrend genoeg werden er twee projectnummers gebruikt, een MX-324 bij het bespreken van geheime aspecten van de gemotoriseerde zweefvliegtuigen, en een andere, MX-334, met betrekking tot het vliegtuig toen het werd gebouwd en gevlogen als pure zweefvliegtuigen. De MX-334 kwam naar voren als een zweefvliegtuig met vliegende vleugels zonder staartvlakken, vergelijkbaar qua lay-out en constructie met de Northrop N-9M. Voltooid in het late voorjaar van 1943, werd de nr. 1 MX-334 getest in de windtunnel van NACA Langley, waarna een grote met draad verstevigde vin werd toegevoegd om richtingsstabiliteit bij hoge snelheden te garanderen. De eerste vliegpogingen werden uitgevoerd door het nr. 2 vliegtuig dat achter een Cadillac-auto werd gesleept voor start- en landingstests op lage hoogte, zonder succes. Na aanpassingen vond de eerste lancering plaats op 4 september 1943, gesleept achter een grote vrachtwagen. Voor uitgebreidere tests werd een Lockheed P-38 Lightning gebruikt om het vliegtuig op zijn eerste echte vlucht op 2 oktober 1943 te slepen. Begin 1944 werd het nr. 2 vliegtuig aangepast om de 2.009 lbf (8.940 N) Aerojet XCAL-200 raketmotor te nemen, waarbij het terugkeerde naar de "geheime" MX-324-aanduiding. Het vliegtuig was ook uitgerust met een gecombineerd roer en luchtremmen buitenboord van de elevons. Het testen met de raketmotor begon op 22 juni 1944, met de eerste aerotow-lancering voor een gemotoriseerde vlucht op 5 juli 1944, waarmee het het eerste in de VS gebouwde raketaangedreven vliegtuig was dat vloog. De testvluchten waren op 1 augustus 1944 voltooid en de twee overgebleven vliegtuigen werden verwijderd. De nr. 3 MX-334 werd afgeschreven tijdens zijn tweede vlucht, op 10 november 1943, nadat Harry Crosby de controle verloor tijdens de prop-wash van de P-38 sleepboot. Algemene karakteristieken Bemanning: 1 Lengte: 13,98 voet (4,26 m) Spanwijdte: 37,99 ft (11,58 m) Hoogte: 7,58 ft (2,31 m) Vleugeloppervlak: 25,8 m2 Beeldverhouding: 5,19 Vleugelprofiel: NACA 66,2-018 Leeggewicht: 5842 pond (2650 kg) Brutogewicht: 8.669 pond (3.932 kg) Brandstoftank: 300 US gal (250 gallon imp; 1.100 l) Krachtcentrale: 2 × Westinghouse 19B turbojet met axiale stroming, elk 1150 lbf (5,1 kN) stuwkracht Uitvoering Maximale snelheid: 547 mph (880 km / h, 475 kn) Kruissnelheid: 480 mph (770 km / h, 420 kn) Bereik: 993 mijl (1.598 km, 863 NMI) Duur: 2.45 uur Plafond: 40.000 ft (12.000 m) Stijgsnelheid: 4.000 ft/min (20 m/s) Vleugelbelasting: 31 lb/sq ft (150 kg/m2) Stuwkracht/gewicht: 0,27 bewapening Pistolen: 4 x 0,5 inch (12,70 mm) machinegeweren