Pobrać "Brutalne egzekucje przez kata w średniowieczu"

W bezlitosnych dniach piętnastego i szesnastego wieku, jedna postać była wielka i złowieszcza, uosobienie terroru i nieugiętego uchwytu sprawiedliwości: kat. Jeden z takich ludzi, Franz Schmidt, służył jako oficjalny kat Norymbergi od tysiąc pięćset siedemdziesiątego ósmego do tysiąc sześćset siedemnastego roku. Otoczony ciemnością, ten ponury i enigmatyczny indywidualista trzymał w swoich rękach moc życia i śmierci. Za pomocą jednego zamachu topora lub zaciskania pętli, kat mógł na zawsze uciszyć krzyki skazanych. To była profesja, która często przynosiła rozgłos i społeczną izolację, ale także morbidne zafascynowanie. Odziani w ciemne kaptury, aby ukryć swoją tożsamość przed mściwym spojrzeniem tłumu, średniowieczni katowie byli zarówno pogardzani, jak i czczeni. W czasach, gdy okrutne kary, takie jak koło łamańców, ćwiartowanie, i spalenie na stosie były powszechne, umiejętności i precyzja kata były kluczowe dla szybkiego i, jeśli to możliwe, łaskawego końca. Franz Schmidt, za swojego życia, odnotował wykonanie aż trzysta sześćdziesiąt jeden egzekucji i liczne inne kary. Ale poza krwawymi szubienicami i przerażającym spektaklem publicznych egzekucji, kim byli ci ludzie śmierci? Czy byli bezwzględnymi zabójcami, czy niechętnymi sługami brutalnego systemu? Jak słynny francuski filozof Voltaire kiedyś zauważył, "Zabijanie jest zakazane; dlatego wszyscy mordercy są karani, chyba że zabijają w dużych liczbach i przy dźwięku trąb." Przygarnijmy nas do cienistego świata średniowiecznego kata i zbadajmy złożoną naturę ich życia i obowiązków. Witamy w dzienniku Juliusza Cezara. Kształtowanie Ponurego Losu. Powstanie Średniowiecznych Katów. Podczas średniowiecza, rola kata budziła strach i była odrzucana. Pomimo stygmatu przypisanego temu zawodowi, byli tacy, którzy wybierali stawanie się zwiastunami śmierci. Aby zrozumieć drogę średniowiecznego kata, kluczowe jest zbadanie procesu szkolenia i praktyk, które kształtowały ich życie i kariery. W czasach, kiedy formalna edukacja była rzadkością, drogę do zostania katam często wyznaczała tradycja rodzinna. Wielu katów pochodziło z rodzin, które praktykowały ten fach przez pokolenia. Na przykład, legendarna rodzina Sansonów pełniła funkcję królewskich katów Francji przez ponad dwieście lat, od końca siedemnastego do początku dziewiętnastego wieku. W takich przypadkach, młodzi praktykanci uczyli się fachu od swoich ojców lub innych męskich krewnych, przekazując ponury dziedzictwo rodziny. Praktyki zazwyczaj rozpoczynały się we wczesnej adolescencji, kiedy młody praktykant pomagał katowi w różnych zadaniach. Te zadania obejmowały wykonanie prostych egzekucji, takich jak powieszenie lub utopienie, aż po pomoc w bardziej skomplikowanych i okrutnych metodach, takich jak rozcieranie na czworo. Praktykanci uczyli się również dbać o i utrzymywać narzędzia swojego fachu, takie jak miecz kata, topór, a nawet wczesne wersje gilotyny. Jedną z słynnych historycznych postaci, która przeszła taki rodzaj szkolenia, był Franz Schmidt. Urodzony w tysiąc pięćset pięćdziesiątym piątym roku w dzisiejszych Niemczech, Schmidt był synem leśnika i skazanego kłusownika. W wieku osiemnastu lat został praktykantem u swojego ojczyma, który był katem. Przez lata Schmidt doskonalił swoje umiejętności i ostatecznie został oficjalnym katem Norymbergi w tysiąc pięćset siedemdziesiątym ósmym roku. Pełnił tę funkcję przez czterdzieści pięć lat i zapisywał swoje doświadczenia w dzienniku, dostarczając rzadki i cenny wgląd w życie kata w tamtym czasie. Podczas swojej praktyki, aspirujący kaci byli świadkami różnych form kary i egzekucji. Stawali się również zaznajomieni z towarzyszącymi rytuałami, takimi jak głośne odczytanie wyroku skazanemu czy zadbanie o to, aby ciało po egzekucji było właściwie usunięte. Ważnym elementem ich edukacji było nauczenie się radzenia sobie z psychologicznymi wyzwaniami swojego zawodu. Wielu katów polegało na religii, szukając w niej pocieszenia i usprawiedliwienia swoich działań jako instrumentów boskiej sprawiedliwości. Jedna anegdota z historii ilustruje wagę precyzji w pracy kata. W tysiąc sześćset czterdziestym dziewiątym roku, król Karol I z Anglii miał zostać ścięty. Wybrany katem, Richard Brandon, był tak zdenerwowany swoim zadaniem, że przed wydarzeniem spożył dużą ilość alkoholu. W rezultacie, pierwszy cios jego topora nie odciął głowy króla, wymagając drugiego uderzenia, aby zakończyć zadanie. Ten incydent tylko podkreślił wagę wiedzy i szkolenia kata. 00:00 Krótka historia katów 1:48 Powstawanie średniowiecznych katów 5:22 Instrumenty zemsty 11:03 Zakryta tożsamość średniowiecznych katów 14:36 Wykluczeni przez ostrze 18:14 Krwawe pieniądze 21:07 Mroczne cienie 24:08 Rytuały średniowiecznego kata 26:45 Ciemni cesarze 29:36 Makabryczne widowisko 32:24 Ewolucja i transformacja roli kata