Ajouter "Jeszcze jeden ciekawy silnik z pogranicza fantastyki naukowej, może."

Patent 2 na hipotetyczny silnik magnetyczny, równie dziwny jak urządzenie magnetyczne z poprzedniego patentu. Tu podobnie wykorzystane zostały zjawiska i twierdzenia, o których mówi fizyka. No to bez zbędnych wstępów. Faza 0-Równowaga. Prostopadłościan o przekroju kwadratowym, czyli magnes główny napędowy, rodzaj wolno wyczerpującego się akumulatora energii magnetycznej, zwiera swoje pole w dwóch nabiegunnikach w kształcie półpierścieni. Jego budowa powoduje, że ustawia się samoczynnie zawsze i z dużą niestety zbędną, niewygodną siłą dokładnie tak, jak widać, na rys. Faza 0. Tą destrukcyjną siłę pozwala wyeliminować układ czterech magnesów, z których dwa przyciągające tymi samymi biegunami ferromagnetyk umieszczony między nimi i obudowane materiałem magnetycznie obojętnym, tworzą rodzaj jednobiegunowego magnesu osadzonego na wspólnej osi z magnesem głównym napędowym i półpierścieniową zworą obracającą się wokół nabiegunników wraz ze swoją diamagnetyczną przeciwwagą. Faza 1 obrazuje czerwono niebieskimi strzałkami znoszenie niewygodnej siły i jest początkiem, po wstępnym rozruchu (czarna strzałka), wzbudzania silnego pola magnetycznego w nabiegunnikach, które w Fazie 2 z maksymalną włączoną siłą (duża czarna strzałka) przyciągają zworę, przesuwając ją po okręgu nad dolną szczelinę powietrzną nabiegunników. Faza 3 początek zanikania pola magnetycznego w nabiegunnikach, wyłączenie siły przyciągającej zworę i wejście w kolejną strefę równowagi, gdzie nie ma żadnych istotnych oddziaływań. To pozwala sile bezwładności wcześniej rozpędzonych elementów na wspólnej osi (wale), głównie zwora z przeciwwagą stanowiących rodzaj koła zamachowego, na obrót o 90 stopni do samoistnego rozpoczęcia kolejnego cyklu pracy. Jak łatwo zauważyć mechanizm napędowy tego silnika wykonuje ruch obrotowy, a magnes główny jest przesunięty względem zwory o kąt 45 stopni co powoduje, że na pełnym obrocie 360 stopni występują cztery cykle pracy naprzemiennie i każdy na drodze 90 stopni. Po rozruchu przez 1/4 obrotu włączona przez magnes główny siła przyciągania w nabiegunnikach przesuwa zworę z rosnącą siłą, następnie magnes główny mija szczeliny powietrzne nabiegunników, zwiera w nich swoje pole magnetyczne wyłączając tym samym ich siłę przyciągającą. Zwora przez kolejną 1/4 drogi pchana jest siłą bezwładności i tak dalej na przemian, aż do wyczerpania energii zmagazynowanej w magnesach, zużyciu innych elementów lub wyhamowania silnika siłą zewnętrzną. Wszystko można prześledzić na zwolnionej animacji. Symulacja, która pokazuje, że całość działa w dwuwymiarowym świecie Algodoo jest tu: https://www.youtube.com/watch?v=kI0Nbuqqocc Filmik jest dłuższy ponad 6 min dla wytrwałych zainteresowanych. Ale chyba pomaga lepiej zrozumieć to, co w opisie. Poza tym animacja to naśladowanie rzeczywistości i widoczny silnik, który może obracać się tylko w prawo równie łatwo da się uruchomić w przeciwnym kierunku wystarczy tylko w ukrytym silniku animacji zmienić obroty na lewe. Symulacja w programie Algodoo to w miarę rzetelne odwzorowanie praw fizyki, którym podporządkowany jest świat realny uproszczony do dwóch wymiarów, dlatego tu wyraźnie widać, że praca całego układu możliwa jest tylko w jedną stronę. Specjaliści od magnetyzmu zobaczą od razu, dlaczego, fachowcy z innych dziedzin muszą się przyjrzeć. Na koniec pod rozwagę. Panuje pogląd, że magnes działa jak sprężyna i nic się z tym nie da zrobić. A sprężone gazy po wybuchu w cylindrze silnika spalinowego pozbawionego zaworu wydechowego to nie rodzaj sprężyny, a silnik elektryczny bez komutatora to nie rodzaj sprężyny skrętnej?